Dzieci, które doświadczają traumy, mogą się borykać z długotrwałymi problemami behawioralnymi, społecznymi i psychicznymi oraz trudnościami w nauce. Do innych skutków należą: obniżona samoocena, większe ryzyko wystąpienia zaburzeń lękowych i depresji, trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu pozytywnych relacji z rówieśnikami, a także zaburzone lub niewłaściwe zachowania. Nasze studium przypadku pokazuje, w jaki sposób wczesne i aktualne negatywne doświadczenia mogą być czynnikiem kształtującym zachowanie i funkcjonowanie dziecka w środowisku edukacyjnym. Kuba przejawia pewne trudności w uczeniu się; ma także problemy z utrzymywaniem uwagi i z koncentracją na pracy podczas lekcji. Bywa także skłonny do wybuchów i napadów złości w klasie oraz do agresywnych zachowań w stosunku do personelu szkoły i kolegów (Hughes i in., 2018).

Nauczyciele oraz inne osoby pracujące w szkole mogą pomagać uczniom spostrzegać samych siebie jako zdrowych i silnych oraz zwiększać dobrostan dzieci – również tych, które doświadczyły traumatycznych zdarzeń. Podejście oparte na mocnych stronach pomaga dzieciom w budowaniu umiejętności społecznych, emocjonalnych i poznawczych oraz wzmacnia je i w ten sposób zwiększa ich rezyliencję (Linley, 2008). Na przykład działania podjęte przez nauczycielkę Kuby pomogły mu poprawić zachowanie i zbudować bardziej pozytywne relacje z rówieśnikami. Poniżej omówimy w zarysie kilka metod, z jakich mogą korzystać nauczyciele, aby rozwijać w uczniach rezyliencję i zwiększać ich dobrostan.